Het leven kan een sprookje zijn...
Even wegdromen mag.
Mijn handpop kreeg mijn naam.
Zo speel ik situaties na met de vriendjes uit de klas.
Ik durf meer te vertellen met mijn handpop.
Spreken en praten...
oefening baart kunst.
Er komen ook heel veel emoties aan bod.
Het was een werkje met vele verschillende stappen.
Vele vaardigheden kwamen aan bod.
Handige Harry -of niet- bracht het tot een goed einde.
We zijn fier op het resultaat!
Van het eerste stapje hebben we geen foto's... wel het resultaat!
Onze handen zaten onder de behangerslijm.
De tweede stap : huidskleur maken door kleuren te mengen! Vergelijken, bijkleuren en schilderen maar!
De derde stap: de ogen en de mond! We vergelijken met ons gezicht! Hoe laten we die ogen meer spreken? Hoe deden ze het met de "echte" handpoppen?
Waarnemen, vergelijken en uittesten!
De vierde stap: het haar!
Meten, rollen, wikkelen, knopen, knippen en kleven. Soms eens opnieuw beginnen... ik lag in een knoop...
Zoek de stapjes maar op de foto's! Ze staan niet in de juiste volgorde!
Het resultaat :
NU KUNNEN WE POPPENKAST SPELEN!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten